ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ // Εμπρησμός αυτοκινήτου δημοσιοκάφρου του Σκαι

                       Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

"Στο μέτρο που η κοινωνία ονειρεύεται την αναγκαιότητα, γίνεται αναγκαίο το όνειρο.Το θέαμα είναι ο εφιάλτης της αλυσοδεμένης σύγχρονης κοινωνίας, που σε τελευταία ανάλυση εκφράζει μόνο την επιθυμία της να κοιμηθεί.Το θέαμα είναι ο φύλακας του ύπνου αυτού." (Γκυ Ντεμπόρ)

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθέτηση εμπρηστικού μηχανισμού στο αυτοκινήτο του Γ. Παπαχρήστου κάτω από το σπίτι του στον Άγιο Δημήτριο, στις 18/4 τα ξημερώματα.

Ο Γ. Παπαχρήστος αποτελεί ένα ανθρώπινο σκουπίδι των δημοσιογραφικών κύκλων. Η πορεία του παρόμοια με των ομοίων του. Ενας πολιτικός γυρολόγος που την εκάστοτε χρονική περίοδο καλείται να εξυπηρετήσει τα ανάλογα εξουσιαστικά συμφέροντα ειτέ αυτά είναι πολιτικά είτε οικονομικά, όπως αποδεικνύει η διαδρομή του από τον "πράσινο" ΔΟΛ στον νεοφιλελεύθερο σκάι.

--Ποιός είναι όμως ο ρόλος του θεσμού του δημοσιογράφου;

Για μας ο δημοσιογράφος αποτελεί ένα ζωτικό κομμάτι ενός ιδεολογικού μηχανισμού των μέσων μαζικής εξαπάτησης, ο οποίος καλείται να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου. Η πρακτική τους για να επιτύχουν τα ανωτέρω συμφέροντα είναι η καλλιέργεια φόβου και ο εξωραϊσμός καταστάσεων,το δε μέσο τους είναι η παραπλάνηση για την δημιουργία της δικής τους πραγματικότητας. Στην ελληνική "δημοκρατία" που φαινομενικά πρυτανεύει η ελευθερία του λόγου, ο πλουραλισμός των απόψεων ως δια μαγείας δείχνει να κατευθύνεται μονομερώς για την εξυπηρέτηση της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Το αποτέλεσμα είναι η άβουλη "κοινή γνώμη"να άγεται και να φέρεται αναλόγως με την κατεύθυνση των πληροφοριών που διακινούν οι ντελάληδες των μιντιακών κύκλων, αναζητώντας πάντα την ασφάλεια και την ηρεμία στην οποία εδράζεται η δύναμη του κράτους για την επιβολή του καθεστώτος ασφάλειας και όχι μόνο.

--Πως όμως το ψέμα μεταφράζεται σε βίωμα και διαμορφώνεται η άποψη της "κοινής γνώμης";

Τα μέσα μαζικής εξαπάτησης μέσω της δύναμης της εικόνας δημιουργούν και αναπαράγουν μια φούσκα εικονικής πραγματικότητας, όπου συνδιάζονται σπασμένα ακυρωτικά μηχανήματα με την κοινή παραβατικότητα, ο ένοπλος επαναστατικός αγώνας με τις τυφλές επιθέσεις των τζιχαντιστών, το lifestyle με την υποκουλτούρα, η αλληλεγγύη στους μετανάστες με την φιλανθρωπία των μκο και η σύνδεση του μαχητικού αντιφασισμού με τις ρατσιστικές επιθέσεις των φασιστών.Το αποτέλεσμα όλων των ανωτέρων είναι η εγκαθίδρυση μιας στρεβλής και παραποιημένης αλήθειας στο υποσυνείδητο της "μάζας"η οποία πλέον αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο την εφεδρεία των δήμιων πολιτών και των πιστών χειροκροτητών.

--Τι εγκαθιδρύεται όμως μέσω της φούσκας εικονικής πραγματικότητας που βιώνει η "μάζα";

Εμείς αναγνωριζουμε δυο παράλληλες διαδικασίας, η μια ορατή και η δεύτερη αόρατη. Η ορατή πλευρά που βασίζεται στην κατευθυνόμενη απαίτηση της "μάζας" για μεγαλύτερο έλεγχο και ασφάλεια δημιουργεί φυλακές υψίστης ασφαλείας και υπόγειες πτέρυγες ειδικών συνθήκών για τους αναρχικούς αντάρτες πόλης, κάμερες σε κάθε γωνιά της πόλης, μπάρες ελέγχου, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, εξοντωτικές ποινές φυλάκισης σε όσους αντιστέκονται στη σαπίλα του υπάρχοντος, μπάτσους σε κάθε γειτονιά και πάρκα "αναψυχής" και κατανάλωσης για την απρόσκοπτη κυκλοφορία του εμπορεύματος. Το μη ορατό κομμάτι που αναγνωρίζουμε άπτεται του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων που δομουνται κάτω απο το καθεστώς της εικονικής πραγματικότητας.Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι σύγχρονες αστικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις του φόβου, της ρουφιανιάς, της υπερκατανάλωσης, της αποξένωσης , του φιλοτομαρισμού και της απάθειας, της πατριδολαγνείας και της θρησκοληψίας.Όλα αυτά συνθέτουν την κοινωνία ελέγχου και διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό καθεστώς νεκρικής σιγής που προσπαθεί να καταπνίξει τις αντιστάσεις των "αόρατων" και "παράνομων" αυτής της κοινωνίας.

Δημιουργείται λοιπόν ένας φαύλος κύκλος μεταξύ κράτους/κεφαλαίου, μέσων μαζικής εξαπάτησης και "κοινής γνώμης" που καταλήγει να είναι αυτόνομος και αλληλοτροφοδοτούμενος.

Ως εχθροί της κοινωνίας του θεάματος σπάμε αυτόν τον φαύλο κύκλο μέσα απο τον αναρχικό αγώνα, όπως τον έχουμε ορίσει στο πρώτο μας κείμενο. Παίρνουμε θέση μάχης επιλέγοντας οι ίδιοι τα μέσα του αγώνα, ξεφεύγοντας απο τα όρια της αστικής νομιμότητας. Συνδιάζουμε τις ανοιχτές με τις συνωμοτικές δράσεις, τις μοιραστικές κειμένων με τους εμπρησμούς, της εκδηλώσεις αλληλεγγύης με τις πολιτικές δολοφονίες, τις καθημερινές αντιστάσεις με την διαρκή επαναστατική δράση, λειτουργώντας αντιπαραθετικά στις επίπλαστες κοινωνικές σχέσεις που υποτάσσει η κυριαρχία και δημιουργώντας πραγματικές σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης μέσα στις δομές του αναρχικού αγώνα.Απεμπολούμε τη σχέση θεατή και υποβολέα μέσα απο τις δομές αντιπληροφόρησης και χτίζουμε άμεσες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μέσα απο την αυτοοργανωμένη έκφραση και τη συλλογική δράση.Αρνούμαστε να γίνουμε υποχείρια του φόβου και της διαστρέβλωσης της που καλλιεργείται, επιλέγοντας τον δρόμο της επίθεσης στο καθεστώς προτάσσοντας το αυτοξεπέρασμα των δοσμένων κοινωνικών ρόλων μέσα απο τις εξεγερτικές διαδικασίες.Βασική μας επιδίωξη είναι η μεταφορά του φόβου που σπέρνουν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης και η αντανάκλαση του πεδίου μάχης στις αυλές των μηχανισμών του συστήματος.

Κλείνοντας παρατηρούμε ότι η αριστερή διαχείριση του κράτους επιδιώκει την οριοθέτηση των μέσων αγώνα καθώς και την την ενσωμάτωση/αποπολιτικοποίηση των πρακτικών του που παρεκκλίνουν της νομιμότητας.Αυτό έχει δυο αποτελέσματα με δυο ξεχωριστούς φορείς.Αρχικά την ασυλοποίηση των εξεγερτικών δράσεων στα Εξάρχεια, δράσεις στις οποίες στεκόμαστε συναισθηματικά αλληλέγγυοι αλλά και απέναντι στο βαθμό που αυτές δεν εξαπλώνονται σε όλο το εύρος των μητροπόλεων και λειτουργούν ως βαλβίδα αποσυμπίεσης.Παράλληλα το δεύτερο αποτέλεσμα είναι η εσωτερίκευση του φόβου και της καταστολής από αυτούς που υποτίθεται οτι αντιστέκονται και έχει ως απότοκο την οριοθέτηση των μέσων και την στηλίτευση πρακτικών που ξεφεύγουν από τα όρια που υποτάσσει το κράτος, όπως είναι ο ξυλοδαρμός των σκυλιών της εξουσίας. Ζητούμενο είναι η ενότητα θεωρίας και πράξης, μέσων αγώνα και πρακτικών, εντασσόμενα όλα σε μια διαρκή επαναστατική δράση για να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι ως εξεγερμένοι για την καθεστηκυία τάξη.

Αλληλεγγύη σε όλους τους αναρχικούς επαναστάτες και σε όσους πραγματοποιούν τις επιθέσεις τους.

Επίθεση με όλα τα μέσα σε κράτος, κεφάλαιο και θεσμούς κυριαρχίας

Υ.Γ. Μέσα απο τις συνομωτικές δράσεις, την οργάνωση αυτών και την επιθυμία για επίθεση μπορείς να καταστρέψεις τα πλάνα των εξουσιαστών με την ίδια ευκολία που δίνεις φωτιά σε ένα τσιγάρο

Πυρήνας Δράσης/Μητρόπολις Εάλω - FAI/IRF
https://athens.indymedia.org/post/1572184/

Predators of Press Freedom Welcomed in the U.S. (Αρπακτικά της Ελευθερίας του Τύπου ζώα στις Η.Π.Α.)

Reporters Without Borders

Αγαπητέ φίλε, Πρόεδρος Trump έσπευσε να αναλάβει δράση την Πέμπτη το βράδυ κατά μία χημική επίθεση κατά αμάχων που πιθανότατα διαπράχθηκαν από την κυβέρνηση της Συρίας. Ωστόσο, παρέμεινε σφιχτά χείλη, όταν δύο ηγέτες από τις πιο καταπιεστικές χώρες του κόσμου για τη δημοσιογραφία επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή την εβδομάδα. Φαίνεται απίθανο ότι κατάφωρες παραβιάσεις της ελευθερίας του Τύπου στην Αίγυπτο και την Κίνα αυξήθηκαν κατά τις συνεδριάσεις του ατού με τον Κινέζο Πρόεδρο Xi Jinping ή του προέδρου της Αιγύπτου ελ-Σίσι. Έτσι, σε Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF) έχουν αναλάβει οι ίδιοι να το πράξει.  ΑΙΓΥΠΤΟΣ Οι δημοσιογράφοι είναι συνεχώς υπό απειλή στην Αίγυπτο. Από το 2014, ο Πρόεδρος ελ-Σίσι έχει εξαπολύσει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον των μέσων μαζικής ενημέρωσης . Σύμφωνα με ένα αντιτρομοκρατικό νόμο που εγκρίθηκε τον Αύγουστο του 2015 οι δημοσιογράφοι είναι υποχρεωμένοι για λόγους εθνικής ασφάλειας να αναφέρει μόνο την επίσημη εκδοχή των επιθέσεων «τρομοκρατικές». Με άλλα λόγια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι νομική αδυναμία να αναφέρουν βίαιες επιθέσεις εναντίον αμάχων, εκτός ελ-Σίσι εγκρίνει, δίνοντας τον πλήρη έλεγχο της διάδοσης των πληροφοριών. Οι δημοσιογράφοι συχνά κατηγορούνται για τη διάδοση ψευδών πληροφοριών, όταν επικρίνουν την κυβέρνηση, η οποία οδηγεί σε αυτολογοκρισία μεταξύ δημοσιογράφων για το φόβο να διωχθεί ή να φυλακιστεί. Αίγυπτος κατατάσσεται μια ασήμαντη 159 από τις 180 χώρες σε Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου RSF του 2016, με τουλάχιστον 24 δημοσιογράφοι και πολίτες δημοσιογράφους στη φυλακή αυτή τη στιγμή.  ΚΙΝΑ Σύμφωνα με τον Πρόεδρο Xi Jinping, το Κομμουνιστικό Κόμμα ασκεί πλήρη έλεγχο σε πολλά μέσα ενημέρωσης της Κίνας. Οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι συχνά παρενοχλούνται και φυλακιστεί με κατηγορίες όπως «μη εξουσιοδοτημένη κριτική» της κυβέρνησης και του Προέδρου. Προστέθηκε στη λίστα RSF του Τύπου αρπακτικά της ελευθερίας από τη στιγμή που έγινε πρόεδρος, Ξι είναι παγκοσμίως ηγετική λογοκριτή της κριτικής στο Διαδίκτυο.RSF έχει μετρήσει τουλάχιστον 21 δημοσιογράφοι και 81 δημοσιογράφοι πολίτη / bloggers που είναι σήμερα φυλακισμένοι, καθιστώντας την Κίνα χειρότερη δεσμοφύλακας του κόσμου των δύο πολιτών και των επαγγελματιών δημοσιογράφων με περισσότερες από 100 συνολικά επί του παρόντος υπό κράτηση. Βαθμολογήθηκε 176η από τις 180 στις Index RSF, η Κίνα έχει ένα από τα πιο μελαγχολική αρχεία της ελευθερίας του Τύπου στον πλανήτη.  Εμείς στο RSF Δεσμευόμαστε να σταθεί σε αυτά τα αρπακτικά της ελευθερίας του Τύπου. Δωρεά για την RSF και σπρώξτε πίσω από τη λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.  Με εκτιμιση, RSF Team

Η ΕΣΗΕΑ για το αυτόφωρο σε θέματα Τύπου

ΠΕΡΙ ΤΥΠΟΥ

Τροχοπέδη

στην δημοσιογραφική έρευνα

το αυτόφωρο

Άλλο ένα κρούσμα αυτόφωρης διαδικασίας για δημοσίευμα εφημερίδας υπήρξε σήμερα.

Μετά από μήνυση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Στουρνάρα και της συζύγου του Λίνας Νικολοπούλου-Στουρνάρα κινήθηκε η σχετική διαδικασία σε βάρος του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη.

Ο διευθυντής, όμως, της εφημερίδας «DOCUMENTO» προσήλθε αυτοβούλως στο αστυνομικό τμήμα Καλλιθέας και στη συνέχεια οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα Ποινικής Δίωξης, ο οποίος τελικώς διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα και άφησε ελεύθερο τον δημοσιογράφο.

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ οφείλει να επισημάνει ότι το αυτόφωρο που προβλέπεται σε θέματα Τύπου συγκρούεται με την ελευθερία της έκφρασης και έχει αποδειχθεί τροχοπέδη στη δημοσιογραφική έρευνα. Η ΕΣΗΕΑ θέτει για μια ακόμη φορά το αίτημα της κατάργησης του αυτοφώρου για τους δημοσιογράφους.

Η δημοσιογραφία οφείλει να ασκείται με συγκεκριμένους κανόνες, αλλά και την ελευθερία του Τύπου οφείλουν να την υπερασπίζονται και να την προστατεύουν όλοι. 

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση